fbpx

Spectaculair neerkijken op Marbella

Beklimming van de Pico de la Concha

Walter vindt het leuk om de Concha te beklimmen met de gasten van Casa Bodhi. Afgelopen zomer is hij dan ook meerdere malen de berg opgeklommen.

De bijzonderheid van de beklimming van La Concha is niet zozeer de hoogte van ‘slechts’ 1.181 meter, als wel de ligging zo dichtbij de kust. Hierdoor word je voortdurend getrakteerd op de mooiste panorama’s op de zee en de kuststrook van Fuengirola helemaal tot aan Manilva. Op Marbella kijk je letterlijk neer. Soms zie je het Atlas-gebergte in Afrika aan de overkant van de grote plas. Af en toe overvalt je de neiging een duik in de zee te nemen, zo dichtbij lijkt die. Walter doet er samen met de gasten en de nodige stops ongeveer 5 uur over om op en neer te gaan.

Het hoogteverschil op de route is iets meer dan zeshonderd meter. Iedereen die over een, gezonde conditie en schoenen met een goed profiel beschikt, kan deze beklimming aan. Met hoogtevrees is dit echter geen ideale route. Vlakbij de top loop je namelijk een stuk over een bergkam met aan weerszijden behoorlijk steil aflopende ravijnen. Op twee plekken zijn zelfs kettingen bevestigd om je veilige aankomst te garanderen. We zorgen dat er voldoende water mee is en we kiezen ook altijd een dag uit het onbewolkt en stabiel weer is.

Als je bijna bij de top bent en het einddoel in het vizier is ziet La Concha er niet uit als de schelp waarnaar hij is vernoemd. We blijven vaak zo dicht mogelijk bij de bergkam om niet teveel hoogte te verliezen. Door de losliggende stenen en gruis is oplettendheid hier wel geboden. Eerst passeer je nog het gevaarlijkste stuk van de route: El Escalon (de stap) bovenaan de kloof Calaña. Gelukkig hangt hier ook sinds kort een ketting, zodat je rustig de weg kan vervolgen om de top te bereiken, waar zowaar een bankje staat. Wat ons betreft is dit het bankje met het mooiste uitzicht van Spanje. Daar kun je daar uitrusten en genieten van de lunch. Beneden zie je het stuwmeer van Istan temidden van opvallend veel groen voor dit gedeelte van Spanje. De toppen van de Sierra de las Nieves aan de ene kant en de eindeloze bebouwing van de drukke kust aan de andere kant. De lucht is van het typische Andalusische staalblauw, de bergtop waarop je zit is grijsbruin en de zon in de zee verblindt je bijna. De schittering op het water wordt hier en daar enkel doorbroken door een vracht- of cruiseschip. In de verte liggen de Zuilen van Hercules en we kijken zo door de Straat van Gibraltar heen naar de Atlantische Oceaan. Het is echt een cadeau! Alleen al voor dit uitzicht is deze wandeling een must! Er zijn ook wandelaars die een nachtje op de top blijven slapen om vanaf die bevoorrechte locatie de zon onder te zien gaan en te genieten van het spel van de miljoenen lichtjes van de Costa del Sol in combinatie met een heldere sterrenhemel. Aan alles komt helaas een eind maar bij terugkomst kun je jezelf trakteren op een wijntje op het terras van Casa Bodhi.